بنـدبـاز

باید جالب باشه :) به نظرم اومد که از جنبه ی نویی به موضوع قتل های زنجیره ای پرداخته... سر فرصت حتما می بینمش. ممنون :)

صحنه های دلخراشی هم داره، اینو گفتم که از قبل آمادگیشو داشته باشید. البته نه شبیه فیلم های اکشن و اره ای:)) 

یکی از شبهای تابستون فیلمشو دیدم. از اون فیلمایی بود که با وجود صحنه های دلخراش و ناراحت کنندش یه کششی هم داشت که باعث می شد چند بار ببینمش تا بهتر از قبل ماجرا رو درک کنم. ارزش دیدن داره.  به نظرم سونگ کانگ هو(؟!) یکی از بازیگرای جذاب کره ایه. تازه! کیم سانگ کیونگ(!) هم منو یاد جومونگ می انداخت!! :)  .

دقیقا! اون حس کشش رو خیلی خوب ایجاد کرده بود. آدم خودش رو در فضای داستان قرار میداد و به همون اندازه دلش میخواست قاتل پیدا بشه!!

می‌دونستی پارسال این قاتل پیدا شد؟

یادمه خبرشو تو ردیت خوندم و سریع رفتم تو ویکی‌پدیا اضافه کردم.

بله، توی ویکی‌پدیا خوندمش، نمیدونم چرا اینقدر خودمم دلم میخواست چهره ی قاتل رو ببینم! اون حس اینقدر واقعی از فیلم بهم منتقل شده بود که نگو!! تصور کارت شناساییش رو گمونم بین جستجوها دیدم و خب بقول دخترک آخر فیلم قیافه ی معمولی ای داشت! 

فیلمشو دوست داشتم ولی نمیدونستم قاتل پیدا شده!

منم بعدا توی ویکی خوندم و راستش دلم خنک شد!! :(

این فیلم خیلی بهتر از انگل بود،منتها انگل دریچه شناسایی فیلمساز به جهان شد.در ادامه اگر به این ژانر علاقه مندی یه فیلم دیگه از بونگ جون هو بهت معرفی می‌کنم که به عقیده من هم تراز با این فیلمشه

مادر ۲۰۰۹ 

 

چه جالب! من هم اینو بیشتر از انگل دوست داشتم. ممنونم که یادآوری کردی. و باز هم ممنونم بابت معرفی این فیلم. میبینمش. :) 

یه روزی به یکی از بلاگرها گفتم که از سینمای چشم‌بادومی‌ها خوشم نمیاد، گفت چشم‌بادومی‌‌ها فقط جومونگ و یانگوم نساختن‌ها! و بعد به مرور یه سری فیلم معرفی کرد بهم، یعنی اینجوری بود که دیدن اولی پیش نیاز معرفی دومی بود و تا اولی رو نمیدیدم دومی رو بهم معرفی نمی‌کرد.
من پارسال از دیدن این حجم از فیلم کره‌ای و ژاپنی شگفت زده شدم و فهمیدم چقدر نادان بودم درباره سینمای چشم بادومی‌ها:)

راستش یکی از دلایلی که من دارم سعی می کنم فیلم هایی که می بینم و فکر می کنم خوبند به بقیه معرفی کنم، همین موضوعه! ما در زمینه ی سینمای جهان، به جز یک عده ی محدود که خوره ی سینما هستند، فیلم های خوب رو کمتر بین مردم عادی مثل خودم معرفی می کنیم. به همین خاطر منبع شناختی مون می شه همون هایی که ازشون اسم بردید. توی تلویزیون هم متاسفانه کارهای خوب رو، خوب معرفی نمی کنند!! یا اونقدر سانسور دارند که اصل اثر کلا نابود می شه حتی اگر بهترین فیلم هم باشه، مخاطب رو مایوس می کنه.

چه باحال

واسه همین بود آخر فیلم بد نگاه میکرد؟

بد نگاه می کرد رو نمیدونم نگاهش الان خاطرم نیست...