بنـدبـاز

باز هم چیز داریم تا چیز...نقاشیِ خیلی جالبه

برای همین گفتم "حواستون باشه!"

بعضی وقتا از یه چیزی فرار می‌کنیم فکر می‌کنیم هر وقت پشیمون شدیم می‌تونیم برگردیم. در صورتی که همه چی عوض می‌شه

آره واقعا همین طوره

مثلا خود من همیشه از افرادی فرار میکنم ولی هیچ وقت نمیخوام به  آغوششون پناه ببرم..چون همشون هم سیبیل کلفتن! متاسفانه همش  هم جلو چشمم هستن! در اینگونه موارد چکار باید کرد؟!!!

خب ظاهرا اینجا فقط مشکل از ضخامت سیبیل هاست! اگه بشه براشون کاری کرد، قضیه حله!

سلامم سلامم ایول خیلی خوبید شمااا 

ینی با وبلاگتون حال میکنما هرچی بخوای توش هست بازم سر میزنم بهتون صدرصد

حالا گه دنبال یه گوشی خوب و با کیفیت و با قیمت مناسب هستین، من سایت ماریاتل  mariatell.com رو پیشنهاد میکنم😍

اونجا کلی گوشی خوب و با کیفیت و همینطور با گارانتی رسمی  هست که خیلی راحت میتونید از سایتش سفارش بدین 👍😍https://mariatell.com

خیلی ممنونم!!

مثل آدمی که از تنهاییش بیزاره ولی چون انتخاب اشتباهی انجام داده، بعداً دلتنگ تنهایی‌هاش می‌شه...

خیلی خیلی خیلی مثل همین مثالی که گفتی...

گاهیم از یه چیزایی به خاطر ترس فرار میکنیم.. غافل از اینکه به اونی که ازش میترسیم و فرار میکنیم، بیش از هر چیز دیگه ای نیاز دارم.. اما خب انگار واسه هرکس یه شکلیه، واسه من بیشتر این شکلیه.. اما حق با شماست بهتره حواسمون رو جمع کنیم.. 

موافقم. برای هر کسی یک شکلی داره. منتها هر چیزی که هست، اونقدر اهمیت داره که ازش فرار می کنیم، پس همون اندازه هم اهمیت داره برای اینکه بهش فکر کنیم. به بود و نبودش و به خودمون در بود و نبودش!

قشنگ و آموزنده.

فکری شدم و در این فکری شدن ثمراتی هم از باغ معرفت چیدم. کاملا درست گفتی.

نوش جان!

اگه فرار ما از انجام یه کاری باشه ولی ارامشمونم تو انجام وبه سرانجام رسوندن

 

همون کار چی؟

 

من الان تواین موقعیتم

دقیقا! اکثر وقتها از چیزی فرار می کنیم که صلاح مون در مواجهه درست با اون چیز قرار داره!

به نظرم ترس پیامد یک بازخورد از حادثه ای هست که مغز توی تحلیلش با احساس در ستیز میشه و باز به نظرم زمانی منجر به یه تصمیم میشه که یکی از منابع قدرت (منطق یا احساس) ، قدرت نمایی کنند اگر هر تصمیمی گرفته بشه به نظرم میشه بهش احترام گذاشت و بهش گردن نهاد ولی وای به حال روزی که قدرت نمایی منابع قدرت منجر به غلبه سرانجام نشه اون وقت میشی یه بی تکلیف اون وقت باید فرار کنی ولی به کجا نمی دونم هی منطقت سعی می کنه همه چی رو فرمولته بهت ارائه بده (اگر اینطور شد اونطور باید بشه) ولی یه منبع قدرت دیگه هست که نمیزاره منطق کار خودش رو بکنه اون دنبال فرمولته کردن نیست و یه هو کاسه کوزه ات رو میریزه بهم توی این مواقع نه فرار جواب میده ، نه مواجهه ، نه هیچ فرمول از قبل تعیین شده دیگه ای ... شاید نیاز باشه واقعاً یه روزی برسه که ترس هام رو به آغوش بکشم ...

بله . دقیقا. ترسی که در شرایط ابهام و زمانهایی که نه چشم سر و نه چشم دل قادر به جواب دادن هستند رخ می ده... ترسی که از سر ناچاری به تو روی آورده و به استیصال کشیده شده... ترسی که هر چقدر ازش فرار می کنی بیشتر به دنبالت میاد و گاهی فکر می کنی نجاتی ازش نداری...

کاش همیشه یادمون بمونه ..

انسان و فراموشی دو جزء جدانشدنی هستند!!

از هرچه میترسیدم ناخود آگاه به سمت من می اومد. اما هیچ وقت از طرف من تمایلی نبود. اینکه

مطمئن باشید یک روزی می رسد که دلتان می خواهد با تمام وجود دوباره به آغوش آن چیز پناه ببرید!

درسته اما برای من همیشه از روی اجبار بوده و نه تعمد. ؛)

بله... خب تقریبا همه از چیزهایی فرار می کنیم که ناخوشایند هستند. از چیزهایی می ترسیم که یک زمان نسبت به آنها احساس ضعف داریم اما وقتی که زمان می گذرد، وقتی قدرت مواجه ما بیشتر می شود و مشکلات دیگر و بزرگتری در برابرمان قد راست می کنند چه؟!... گاهی آرزوی برگشتن به مرحله ی قبلی را ناخواسته با خودمان زمزمه می کنیم.

نقاشی خیلی قشنگه

بله. البته طراحی ست و با تکنیک مرکب و مداد طراحی.

تصویر برای من پر از تنهایی است. آدمی که تنها مانده. تنها شده و حالا دارد به گذشته‌های دور و نزدیک فکر می‌کند. به کسی که بوده و نیست. به کسانی که بوده‌اند و حالا دیگر نیستند. 

آقا گل خیلی به حسی که در اثر است نزدیک شدید. اثری خوب که می تواند با مخاطبش حرف بزند.